Güle kapanmak, dize kapanmak mıdır ey Gâlib Dede? Kalbimize serdiğin çulu, post sananlar Aşk mı niyâz ederler? Ercan Yılmazın Nûrusiyâhı, şiirimizin ve kalbimizin en büyüğü Şeyh Gâlibi, onun kelimeyle değil alevle yazılan şiirinin ocağını, o alevi bir akkora dönüştürerek yeniden tutuşturuyor. Evet, tıpkı bir başka lisân tekellüm eden efendisi gibi, tarz-ı selefe takaddüm ediyor, o da! Öyle, gerçekten: Ercan Yılmaz nûrusiyâhta Hüsn ü Aşkı, bir özge temâşâ ile geçiyor; ateşten denizleri mumdan kayıklarla geçiyor boydan boya; ve o kayıkta, Ercan Yılmaz ve Gâlib Dede! Bu, gülün haremine doğru bir yolculuktur;- müstesnâ ve elbet, sılası Kalb Kalesi olan yolculuk!