Her insan dünyaya tertemiz ve kıymetli bir varlık olarak gelir. İnsan çocukluğunda da masumdur, temizdir. Ancak büyüyüp günaha bulaşmaya başladığında, kalbi de katılaşmaya başlar. Günahları arttıkça insancıl vasıflarını kaybeder, yaratılış gayesini unutur. Öze dönüş, insanın kendi asli ve insancıl vasıflarına; merhamet, sabır, vefa, affedicilik, yardımseverlik gibi güzel ahlakı temsil eden değerlerine geri dönmesidir. Öze dönüş, insanın kendi iç dünyasına yönelerek, tefekkürle, kulluğunun bilincine varması ve bu sayede hayatına, ruhuna ve davranışlarına anlam kazandırmasıdır. Yüce Allah'a ve O'nun insanlar için belirlediği hayat çizgisine yönelerek, verdiği nimetlere minnettar olarak, O'na dil, kalp ve bedenle şükretmesidir.