Bir zamanlar göz alabildiğine geniş ve bereketli topraklar üzerinde büyük bir ülke varmış. Burada güler yüzlü, tatlı dilli ve altın kalpli insanlar yaşıyormuş. Onlar yüce Allah'ın varlığına ve birliğine inanırlarmış. Bu insanlar hayvanlara, bitkilere, canlı-cansız bütün yaratıklara sevgi ve şefkatle yaklaşırlarmış. Yaratılanı, yaratandan ötürü hoş görürlermiş. Mesela bir kişinin eşeğinin üstüne çok fazla yük yüklendiğini görünce çok kızar ve hemen müdahale ederlermiş. Bu zavallı hayvana acımıyor musun be adam? diye azarlarlarmış onu. Yeşili ve ağaçları çok sever, korurlarmış. Hele birbirinden güzel şakıyan kuşlara bayılırlarmış. Pek sevinirlermiş onların daldan dala konuşlarını, göğün maviliklerinde süzülüşlerini görünce.