Kur’an vahyinin çoğu bir sebebe bağlı olmadan Resûlullah’a nazil olan ayetlerden meydana gelirken, bir kısmı da bir sebep-sonuç sürecinde cevap niteliği taşıyan ayetlerden oluşmaktadır. Bu ikinci tür ayetler incelendiğinde Kur’an vahyinin belli bir kısmının birincil muhatap olan sahâbenin görüşlerinin ilahî makam tarafından pek çoğuna olumlu karşılık verildiği, çok cüzî bölümünün ise olumlu karşılanmadığı görülmektedir. Sahâbenin dile getirdiği soru, istek ve görüşlerinin ilâhî kaynak tarafından onaylanması şeklinde kısaca tanımlanan muvâfakât konusuna dair örnekler, Allah ile insan arasında deyim yerinde ise yaşanan bir diyaloğun yansıması olduğu söylenebilir. Elinizdeki kitap bu konu bağlamında muvafakat sürecinin nasıl geliştiğini ve başta Hz. Ömer olmak üzere pek çok sahabenin ilahî kaynak tarafından onaylanmış veya onaylanmamış görüşlerinin yer aldığı örnekleri kendine konu edinmektedir.