Hace Bahaeddin Nakşıbend'in müridlerinden Mevlana Seyfüddin diye biri vardı. Bazı münasabetsizlikleri yüzünden Hace hazretleri ondan teveccüh nazarlarını çevirmişlerdi. Seyfüddin de O'ndan alakayı kesmiş, işi dünya menfaat ve hırsına döküp Şeyh'in sohbetinden uzaklaşmışdı. Zaten ticaretle uğraşıyordu. Haliyle tarikatla olan bağınıda koparmış ve keyfinde yaşamaya başlamıştı. Birgün, işte o Seyfeddin'i bir kervanla giderken, kondukları çimenlik alanda yatıp yuvarlanırken görmüşler... Hem yuvarlanıyor hemde şöyle diyormuş oh şeyhsizlik ne tatlı.! Fazla söze ne hacet belki dini kayıtlarda azade ibadetsiz sorumsuz sereserpe yaşamak da nefis açısından o kadar tatlıdır!