taşları yosun bağlayan o dipsiz kuyudan sesini çekiyor çocuk, büyüyen sesini günler konuyor, tüy gibi kalbimin üstüne her ip taşıyamıyor her tesbih tanesini soğuyor hatırı, hatırımdan çıkan şeyin bilseydim böyle olacak, hiç bilmezdim inan eksik olsun,, yüzümü ar diye örten kumaş ahını aldı, kimi güldürdüyse bu devran kederi, bir su kıyısına bırakan rüzgar! dözdü, elden ele dolaştırdığın meşale ne kadar gitsem o kadar uzak bütün evler Tanrım! beni misa