Nebahat Hanım, Deren'in annesinin ortaya çıkması durumunda yaşanacakları merak etmekten geri durmadı. Gerçekten bütün bu anlatılanlardan sonra annesinin belirlenmesi her şeyi değiştirecekti. Beklemekten başka çare de yoktu. Her şey bekleyerek olgunlaşıyor ve sonuca bekleyerek ulaşılıyordu. Zaten bekleme konusunda bir hayli tecrübe sahibi olmuştu. Hayatı bekleyerek geçmişti. Nebahat Hanım beklemeye devam etti. Bunu ilk okuduğunda gözleri yaşarmış ve kimselere göstermeden gözlerini silmişti, yine aynısı oldu. Duyguları gözlerine eşlik etti. Belki de anne yüreğinin yufka oluşundandı gözlerinin yaşarması. Bir kez daha Deren'in yerinde hiç olmak istemediğini hatırladı. Ateş gibiydi bu duygu, insanı yakar kavururdu. Annelik başka bir şeydi, tarifi falan da yoktu. Yaşanırdı sadece yaşanır...